หนุ่มวอนทนายช่วย กำลังจะหมดอนาคต กลายเป็นแพะคดีลักทรัพย์ หลักฐานชัดเจน แต่ก็โดนซัดทอดมั่ว





7 ก.ย.66 สมาชิก TikTok @tle_swrs โพสต์ขอความช่วยเหลือ หลังตกเป็นผู้ต้องหาคดีลักทรัพย์ในเวลากลางคืน โดยที่ไม่ได้รู้เห็นกับคดีดังกล่าวเลย แถมหลักฐานที่มัดตัวก็มีเพียงคำซัดทอดของคนร้ายที่ถูกจับไปก่อนหน้า แถมวันเกิดเหตุยังมีหลักฐานที่อยู่ชัดเจน และก็ถูกศาลตัดสินให้กลายเป็นคนผิดไปแล้ว โดยผู้โพสต์เล่าว่า

ใครพอจะมีความรู้หรือปรึกษาเรื่องคดีอาญาได้บ้าง ตอนนี้ผมกลายเป็นแพะ เรื่องคดีลักทรัพย์ในเวลากลางคืน ในพื้นที่ จ.นครพนม สภาพจิตใจของผมและครอบครัวแย่มากๆ ไม่รู้จะสู้ต่อยังไง ในตอนนี้ศาลตัดสินผมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ว่าผมเป็นคนผิดจริง อยากหาคนที่มีความรู้ปรึกษา ไม่อยากหมดอนาคตกับคดีที่เราเป็นแพะ ที่เราไม่รู้เรื่อง

เรื่องมีอยู่ว่า วันที่ 6 ธ.ค.65 ตำรวจประมาณ 5-6 นาย มาหาที่บ้านประมาณ 18.00 น. ที่โพนนาแก้ว จ.สกลนคร ผมเรียนอยู่ในตัวเมืองสกลฯ กลับบ้านอีกทีเย็นวันศุกร์ วันนั้นตำรวจมาหาคนชื่อเติ้ล มีรอยสักที่แขนซ้าย ซึ่งผมชื่อเติ้ล ไม่มีรอยสัก วันนั้นแม่ได้วิดีโอคอลหาเพื่อให้ตำรวจดูรอยสัก โดยหมายระบุว่า วันที่ 2 พ.ย.65 เวลาประมาณ 4-5 ทุ่ม ผมได้ไปร่วมลักรถจยย.กับพวกอีก 2 คน

หลังจากผมอ่านหมายเสร็จผมร้องไห้เลย เพราะไม่รู้เรื่องอะไรกับคดีนี้ และต้องไปตามหมายเรียกในวันที่ 20 ธ.ค.65 วันนั้นผมปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา สักพักตำรวจโทรหาหนึ่งในผู้ต้องหาที่ตำรวจจับกุมได้ก่อนหน้านี้ ให้ผมมาหาที่โรงพัก ซึ่งผู้ต้องหาคนนั้นก็ติดธุระที่โรงพยาบาล ตำรวจเลยพาผมและแม่ไปที่โรงพยาบาล เพื่อให้ผู้ต้องหาชี้ตัวว่าร่วมขบวนกันหรือไม่ ซึ่งผู้ต้องหาคนนั้นกลับยืนยันว่าผมไปร่วมขโมยรถกับเขา ตอนนั้นผมกับแม่สตั๊นไปเลย เพราะว่าจะไปขโมยด้วยกันได้ไง ในเมื่อไม่รู้จักกัน

หลังจากนั้นตำรวจก็พาไปสถานพินิจใน จ.นครพนม ในเวลา 14.00 น. วันที่ 20 ธ.ค.65 ครูในสถานพินิจก็งงๆ ถามผมว่า ทำไมถึงโดนแบบนี้ ต่อมาวันที่ 18 ม.ค.66 ตำรวจพามาที่ศาลเยาวชนนครพนม แล้วก็ต่อด้วยสำนักงานอัยการนครพนม ซึ่งก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับคดีนี้

ส่วนวันที่ 17 ก.พ.66 กะทันหันมาก มีสายจากศาลโทรมาให้ผมกับแม่เข้าไปจ่ายค่าประกันตัวผม ซึ่งผมอยู่ในตัวเมืองสกลนคร ต้องรีบกลับโพนนาแก้ว แล้วจ้างรถแถวบ้านพาไปตัวเมืองนครพนม ซึ่งคนทั้งหมู่บ้านก็พากันงง ว่าทำไมเกิดคดีนี้กับผม เพราะทุกคนรู้หมดว่าผมเป็นคนนิสัยใจคอยังไง ตกเย็นก็ต้องขี่รถจยย.กลับเข้าเมืองเพื่อเรียนในวันถัดไป

จากนั้นวันที่ 8 มี.ค.66 ไปตามนัดศาล ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาของศาล มีพี่เจ้าของร้านผลไม้มาเป็นพยานให้ด้วย และเพื่อนอีก 1 คน แล้วก็มีผู้ใหญ่บ้าน 1 คน ไปศาลกว่า 10 ครั้ง ในระยะเวลา 8 เดือน ระยะทางไปกลับ 120 กิโลเมตร พอวันที่ 6 ก.ค.66 ศาลก็นัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 6 ก.ย.66 เพื่อฟังคำตัดสิน ซึ่งก็มั่นใจว่าจะชนะคดี

พอถึงวันที่ 6 ก.ย.66 ศาลพิพากษาว่า ผมเป็นคนกระทำผิดจริง จากการวิเคาระห์จากคำพูดของผู้ต้องหาคนนั้น เพราะผู้ต้องหาคนนั้นพูดแบบไม่น่าสงสัย และผมต้องไปอยู่ที่ศูนย์ฝึกอุบลฯ 2 ปี แต่ได้ลดเหลือ 1 ปี ตอนนั้นเข่าแทบทรุด ก่อนที่ตำรวจจะคุมตัวไปในห้องกักขังในศาล ตอนนั้นผมร้องไห้ไม่หยุด ในใจคิดแต่ว่าจะต้องหมดอนาคต จะไม่ได้เรียนต่อ จะไม่ได้เจอหน้าครอบครัวและเพื่อนๆ ซึ่งหลักฐานทางฝ่ายผู้ต้องหาก็ไม่มีอะไรมัดตัวผมเลย แล้วผมต้องมาแพ้คดี เพราะคำพูดที่ออกจากปากของผู้ต้องหาคนนั้น

ตอนนี้กำลังยื่นอุธรณ์ หาหลักฐานเพิ่มเติมมาต่อสู้คดี ใครที่พอให้ผมปรึกษาได้ รบกวนทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ด้วยครับ นอกจากนี้เจ้าตัวยังบอกอีกว่า มีหลักฐานที่อยู่ในวันเกิดเหตุ ซึ่งเป็นวิดีโอถ่ายไว้ในวันที่ 2 พ.ย.65 ผมทำงานอยู่ที่ร้านผลไม้ของพี่ผม เตรียมให้พนักงานคนอื่นขายตอนเช้ามืดวันต่อไป ซึ่งวิดีโอนี้บังเอิญมากที่ถ่ายเก็บไว้ เป็นเวลาใกล้เคียงกับเวลาเกิดเหตุ

 

ข่าวจาก : ข่าวสด

เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ๆ
- ไม่สามารถ copy ข้อความจากที่อื่น แล้วนำมา paste ในช่องแสดงความคิดเห็น
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ
error: