ฉันเรียนจบไม่สูงแถมยังตั้งท้องอีกจึงหางานได้ยาก ก็เลยได้แต่อยู่ที่บ้านเฝ้ารอวันที่จะคลอด สามีทำงานเป็นหัวหน้าพ่อครัว แต่เกิดอุบัติเหตุระหว่างขับรถไปทำงาน ก็เลยต้องพักอยู่ที่บ้านเหมือนกัน
แม่สามีอายุ 84 ปีแล้ว เมื่อแกเห็นว่าพวกเราอยู่บ้านเฉยๆ กินๆนอนๆ ดูทีวี เล่นคอมพิวเตอร์ ไม่ทำงาน เห็นแล้วจึงทนไม่ได้ บอกกับพวกเราว่า "สมัยนี้นมลูกก็ไม่ใช่ถูกๆแล้ว แล้วบ้านเราก็มีรายได้แค่นี้…."
ฉันรู้ว่าท่านเป็นห่วงพวกเรา แต่จะให้ทำอย่างไรล่ะ ถ้าสามีอาการดีขึ้นหน่อย ฉันก็ต้องให้เขาไปทำงานอยู่แล้ว
ครึ่งปีก่อน แม่สามีนอกจากจะดูแลอาหารการกินให้ฉันทุกวันแล้ว ทุกๆวันตอน 8 โมงเช้า แกก็จะออกไปนอกบ้าน แล้วค่อยกลับมาอีกทีตอน 11:30 ฉันเคยถามแกว่าไปไหนมา
แม่สามีบอกว่าเธอออกไปแจกใบปลิวกับพวกเพื่อนๆ
ฉันกับสามีจึงวางใจเพราะงานแจกใบปลิวไม่ได้ลำบากมาก คนแก่ก็ยังสามารถทำได้ เลยถามแกต่ออีกว่าได้เงินเท่าไหร่?
แม่สามีตอบว่าแกแจกเร็ว หัวหน้าเลยให้แกรับผิดชอบกลุ่มป้าที่แจกใบปลิวด้วยกัน ได้เงินวันล่ะ 2000 หยวน
3 เดือนผ่านไป แม่ดูมีความสุขทุกวัน และมักซื้อกับข้าวกลับมาที่บ้านเสมอ
สามีเลยบอกฉันว่า "ฉันว่าน่าแปลกนะ ฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง แม่ของเขาก็แจกใบปลิวเหมือนกันแต่ได้วันล่ะแค่ 50 หยวนเท่านั้นเอง" ฉันเลยบอกว่า "ไม่น่าใช่นะ ถ้าใช่ก็เท่ากับว่าแม่โกหกพวกเราสิ"
วันต่อมา แม่สามีออกบ้านตอน 8 โมงตามปกติ ฉันกับสามีตัดสินใจแอบลองตามแม่ไปดู เพื่อจะดูว่าทำงานอะไรกันแน่
[ads]
แม่สามีเดินไปถึงลานจอดจักรยาน แล้วเธอก็ขี่จักรยานออกไป ข้างหน้าจักรยานมีกระเป๋าหนังสีดำวางอยู่ในตระกร้า แล้วข้างหลังก็มีเก้าอี้ตัวเล็กๆแขวนเอาไว้
พอ 8 โมงครึ่ง แม่สามีก็ขี่จักรยานไปถึงตัวเมือง นำกระเป๋าออกมาตั้งไว้ที่พื้น แล้วนำอุปกรณ์ต่างๆ ผ้า แปรง น้ำยาขัดรองเท้าหนังและผ้าขนหนูออกมาตั้งไว้…และตอนนี้ก็มีคนสัญจรเดินมาคนหนึ่ง ยื่นเท้าให้แก แม่สามีรวบผมหงอกขาวของแกไปไว้ที่หลังหู แล้วจึงเริ่มขัดรองเท้า
ฉันและสามีได้เห็นดังนั้น จึงหันหลังให้ ไม่รู้ทำไมน้ำตาก็ไหลออกมา
เมื่อตกเย็น แม่สามีบอก "วันนี้ฉันซื้อปลามาหนึ่งตัว เดี๋ยวจะทำให้กิน เธอท้องอยู่ต้องกินอะไรดีๆหน่อย"
สามีเห็นดังนั้นจึงรีบแย่งปลามา แล้วบอก "แม่นั่งลงเลย เดี๋ยวผมทำ"
แม่ตอบ "ปลาตัวนี้แกจะทำได้หรือเปล่า"
ฉันเลยบอก "ถึงแม่จะทำไม่อร่อย ฉันก็ยังชอบกิน ขอโทษด้วยคะแม่ที่ช่วงนี้ทำแม่ลำบาก….." พูดจบฉันเกือบจะร้องไห้….
แม่เช็ดน้ำตาให้ฉัน แล้วบอกว่า "นี่เธอรู้กันแล้วหรือ?" ฉันพยักหน้า
แม่บอก "แม่ตอนนี้แก่แล้ว งานแจกใบปลิวก็ไม่มีใครให้ทำ ก็เลยไปขัดรองเท้าแล้วเงินก็ดีมากด้วย ได้ค่าขัดคนละตั้ง 100 หยวน บางคนก็ให้ทิปแม่ พวกเธอไม่มีใครไปทำงาน ถ้าหลานคลอดแล้วยังต้องใช้เงินอีกเยอะ ฉันก็อยากช่วยแบ่งเบาภาระบ้าง"
พวกเราทั้งสองคนต่างก็กอดแม่พร้อมกัน "แม่..ลูกขอโทษ….."
[ads=center]
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ