เบนจามิน ฮูลเลอเบิร์ก หนุ่มอเมริกันในรัฐยูทาห์ วัย 20 ปี รู้มาตั้งแต่ยังเด็กว่าเป็นลูกที่พ่อแม่บุญธรรม แอลเจลา กับไบรอัน ฮูลเลอเบิร์ก รับมาอุปการะตั้งแต่แบเบาะ และสงสัยใคร่รู้มาตลอดว่า แม่ผู้ให้กำเนิดเป็นใครอยู่ที่ไหน รู้แค่ชื่อต้นว่า ฮอลลี ทุกครั้งที่พูดคุยเรื่องนี้กับพ่อแม่บุญธรรม จะมีแต่เรื่องดีๆ ไม่พ่อแม่ก็เป็นเขาที่ขอบคุณผู้หญิงคนนี้ที่ส่งมาอยู่กับครอบครัวนี้ เขาปรารถนาที่จะพบกับเธอในวันหนึ่ง
ขณะที่อีกด้านหนึ่ง ฮอลลี เชียร์เรอร์ ก็ไม่เคยลืมลูกน้อยที่ตัดใจมอบให้สามีภรรยาที่มีความพร้อมรับไปดูแล ในวันขอบคุณพระเจ้า เมื่อ 20 ปีที่แล้ว “เขาอยู่ในใจฉันเสมอ ในอกยิ่งรู้สึกปั่นป่วนเมื่อถึงวันหยุดหรือวันเกิดของเขา ฉันคิดถึงเขาตลอดเวลา” เชียร์เรอร์ วัย 36 กล่าว
ย้อนไปเมื่อ 20 ปีก่อน เชียร์เรอร์ ยังเป็นวัยรุ่นอายุเพียง 15 ปี เธอเริ่มมองหาพ่อแม่บุญธรรมให้กับลูกหลังตั้งครรภ์ได้ 6 เดือน เพราะกลัวว่าจะไม่สามารถให้ชีวิตที่ดีกับลูกได้ สองสามีภรรยาฮูลเลอเบิร์ก รับเบนจามินไปเลี้ยงตั้งแต่วันลืมตาดูโลก ซึ่งเป็นวันขอบคุณพระเจ้าในปี 2544
ครอบครัวฮูลเลอเบิร์กส่งจดหมายและภาพถ่ายให้เธอเป็นระยะใน 3 ปีแรก จากนั้น เงียบหายไป ประกอบหน่วยงานที่จัดการเรื่องบุตรบุญธรรมปิดตัวลงในปี 2547 มาถึงยุคสื่อสังคมออนไลน์ จึงค้นเจอ เบนจามิน ในวัย 18 แต่เธอลังเล ไม่อยากทำให้ชีวิตของลูกปั่นป่วน โดยไม่รู้ว่าตลอดเวลาหลายปี เบนจามินก็ตามหาพ่อแม่ทุกทาง ถึงขั้นไปเข้ารับการตรวจดีเอ็นเอ
หลังจากเฝ้ามองอยู่ไกล ๆ หลายปี เชียร์เรอร์รวบรวมความกล้าทักทางกล่องข้อความเฟซบุ๊ก สองวันก่อนวันเกิด 20 ปีของลูกชายเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว “คุณไม่รู้จักฉันหรอก แปลกๆ เนอะที่มีคนแปลกหน้าส่งข้อความมาหา 20 ปีก่อน ฉันตัดสินใจยากที่สุดในชีวิต มอบลูกน้อยน่ารักให้กับครอบครัวที่งดงาม ฉันไม่มีเจตนาทำชีวิตของคุณพลิกคว่ำคะมำหงาย ฉันคิดถึงคุณทุกวัน จนที่สุด ก็รวบรวมความกล้าส่งข้อความอวยพรสุขสันต์วันเกิด”
เบนจามินตกตะลึง และร้องไห้ จำรายละเอียดได้ทุกอย่างว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไรในนาทีที่ได้ข้อความ แม้เป็นวันที่รอคอยมาตลอด 20 ปี แต่พอเกิดขึ้นจริงๆ หลากหลายอารมณ์บรรยายไม่ถูก จากนั้น ชายหนุ่มก็ไม่ยอมเสียเวลาอีกและขอนัดพบทันที
เชียร์เรอร์ช็อกไม่คาดหวังว่าลูกอยากจะพบกับเธอ ทั้งสองวางแผนนัดทานอาหารค่ำในวันถัดไป และเป็นการพบกันพร้อมหน้าสองครอบครัว ในวันที่ 21 พ.ย. 2564 เชียร์เรอร์กับครอบครัวเจอกับแองเจลาและไบรอันก่อน นั่งคุยกันได้ราว 5 นาที เบนจามินมาถึง เขาเดินมาหาและแตะบนบ่า เธอรู้สึกยินดีและตื้นตัน เรานั่งกอดกันร้องได้นานร่วม 5 นาทีได้
สองแม่ลูกยังเพิ่งรู้ว่าที่แท้ ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ไกลกันเลยในช่วงสองปีมานี้ เพราะต่างก็ทำงานอยู่ที่ โรงพยาบาล เซนต์ มาร์ค เมืองซอลต์เลค เชียร์เรอร์ เป็นผู้ช่วยแพทย์ ที่ศูนย์หัวใจ ของรพ. ส่วนเบนจามินเป็นจิตอาสาที่แผนกบำบัดพิเศษทารกแรกเกิด
ทุกเช้าเวลาไปทำงาน ผู้เป็นแม่จะเดินผ่านแผนกที่ลูกทำงาน ทั้งสองจอดรถในลานจอดเดียวกัน อาจเป็นชั้นเดียวกันก็ได้บางครั้งโดยไม่ได้รู้เลยว่าอยู่ใกล้กันขนาดไหน
นับจากพบกันครั้งแรก ลูกชายที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน 20 ปี ก็ติดต่อน้องชายและน้องสาวต่างพ่อเป็นประจำ และพยายามไปเจอกับแม่อย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง สำหรับเขา การได้พบแม่ผู้ให้ชีวิตและได้พบเจอกับพี่น้อง คือการเยียวยาและเติมเต็มช่องว่างในใจที่เขาพยายามหาคำตอบมานาน เวลานี้เขารู้สึกไม่ขาดอะไรแล้ว และพร้อมจะเดินหน้าต่อไป
ข่าวจาก : komchadluek
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ