คำดูถูก ถึงแม้มันจะไม่ชื่นใจ แต่ก็ทำให้คนเราเกิดแรงฮึดสู้ได้เร็วและดีกว่าเดิมมาก เขาถึงได้บอกกันว่า 'เปลี่ยนคำดูถูกให้เป็นแรงผลักดัน' เหมือนกับเรื่องราวของคุณหมูบินเดียว เว็บไซต์http://pantip.com/topic/34776247 ถ้าเป็นคนอื่นๆ โดนถามว่า "น้องจะเลือกอะไร ระหว่างไปรักษาสิวกับลาออก" คงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างเดียว แต่น้อยคนนักที่จะเก็บเอามาพัฒนาตัวเองให้เริ่ดๆ ไปเลย
—————-
เราไม่เคยตั้งกระทู้ยาวๆ เลย แต่คราวนี้อยากแชร์จริงๆค่ะ ขออนุญาตเบลอตาและไม่ใช้ชื่อจริงๆ นะคะ
ใครจะคิดว่าคำถามในชื่อกระทู้ มันจะเกิดขึ้นจริงๆ? เราก็ไม่คิดค่ะ แต่มันเป็นไปแล้ว! สมมติเราชื่อ จ. นะคะ เราเป็นพนักงานประจำของบริษัทแห่งหนึ่ง ทำงานเป็นเบื้องหลังล้วนๆ นอกจากเพื่อนในแผนกที่มีอยู่ไม่กี่คน ลุงยามและป้าร้านข้าว วันๆ ก็แทบจะไม่มีใครที่ต้องเจอหน้าเราเลย เราเป็นคนมีสิวเยอะมากๆๆๆๆ แค่สมัย ม.ต้น ก็หน้าปรุแล้ว แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นปัญหาขนาดนี้มาก่อน
รูปเราสมัยเรียนจบใหม่ๆ สิวปูดโปน หน้าขรุขระมาก “หน้ามดเหนื่อย” เป็นแบบนี้เลยค่ะ คือถ้ามดมาเดินแล้วตกหลุมบนหน้า กว่าจะปีนขึ้นได้คงเหนื่อยมากอ่ะ
สิวในวัยทำงาน …ขนาดใช้แอพก็เห็นสิวอักเสบเพียบ นี่พยายามเบลอรูปอย่างสุดฤทธิ์สุดเดชแล้วค่ะ ยังเห็นสิวเห่อเลย
ทีนี้เราทำงานมาได้สักระยะ ก็มีเจ้านายคนใหม่เข้ามาค่ะ เป็นผู้หญิง ส่วนเจ้านายคนเก่าย้ายไปอยู่อีกแผนกนึง หลังจากเข้ามาได้ประมาณครึ่งเดือน วันนึงเจ้านายใหม่ (สมมติชื่อพี่ ม.) ก็เรียกเราเข้าไปคุยตัวต่อตัว
ตอนแรกพี่ ม.เกริ่นว่า "พี่ ฮ. (เมเนเจอร์ของแผนก) มาคุยกับพี่ เกี่ยวกับเรื่องคนในทีมพวกเรา โดยเฉพาะเรื่องของน้อง จ." เราตกใจมาก ว่าทำไมเค้าถึงทำหน้าซีเรียสและเน้นมาที่เราคนเดียว คิดว่าเป็นเรื่องที่เค้าไม่พอใจผลงาน
พี่ ม. : “น้องรู้มั้ยคะ ว่าน้องมีปัญหาตรงไหน?”
เรา : “ไม่รู้เลยค่ะ ช่วงนี้หนูทำงานช้าเหรอคะ? หรือว่าทำโอทีเยอะไป?”
พี่ ม. : “มันก็ไม่ใช่เสียทีเดียวค่ะ แต่มันคือความไม่เหมาะสม”
เรา : “ไม่เหมาะสม อะไรเหรอคะพี่?”
พี่ ม. : “พูดตรงๆ เลยนะ… บุคลิกน้องไม่เหมาะกับการทำงานที่นี่อ่ะค่ะ มันดูไม่น่าเข้าใกล้”
เรา : “เอ่อออ..ยังไงอ่ะคะ? หนูหน้าดุไปเหรอ?”
พี่ ม. : “หน้าน้องเป็นสิวเยอะไปค่ะ เหมือนคนเป็นโรคเลย น่ากลัว ถ้าวันนึงน้องเดินสวนกับลูกค้ารายใหญ่ๆ ของเรา เค้าก็คงตกใจเหมือนกันนะคะ… นี่พี่ ซ. (เจ้านายเก่า) เค้าไม่เคยเตือนน้องเลยเหรอ? อ๋ออ.. ผู้ชายคงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่พี่สนใจค่ะ เป็นลูกน้องพี่ จะมามีสิวแบบนี้ พี่ว่าไม่ไหว”
ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอยู่บนเวทีกลางอนุสาวรีย์ชัยเลยค่ะ เอาน้ำมาสาดใส่เรายังจะรู้สึกดีกว่านี้เลย เราพยายามมองผิวเค้า พี่คนนี้ก็ไม่ได้หน้าใสมากนะคะ แต่เค้าเป็นสาวหมวย แล้วก็แต่งหน้าสวยมาทุกวัน เรายังเคยชมให้เพื่อนที่แผนกฟังเลยว่าเค้าสวยดีจัง
เราคาดคั้นว่าพี่เมเนเจอร์เป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้กับพี่ ม.จริงๆ เหรอ แล้วทำไมเค้าไม่พูดกับเราตรงๆ ล่ะ? เพราะเราทำงานกะพี่ ฮ. มาเกือบสามปีแล้ว เราก็ได้คำตอบที่เจ็บมากๆ มาอีกว่า
“เค้าก็คงคิดว่าพูดไปแล้วช่วยอะไรไม่ได้มั้งคะ ขนาดน้องเห็นหน้าตัวเองทุกวัน น้องยังไม่ปรับปรุงอะไรเลย ที่นี่แต่งหน้ามาทำงานได้นะ .. รู้ยัง?” (ประโยคนี้ดังก้องอยู่ในหัวมากค่ะ ขนาดพิมพ์อยู่ตอนนี้ยังใจสั่นอยู่เลย)
คุยไปคุยมา เราบอกว่าเราไม่แต่งหน้าเพราะเราเป็นสิวไง เราเลยไม่อยากเอาอะไรมาโปะที่ผิวอีก แล้วงานที่ทำอยู่ก็เครียดนะ กินอาหาร, นอนไม่เป็นเวลา ก็ยิ่งทำให้เป็นสิว .. พี่เจ้านายคนสวยเลยถามคำถามเด็ดมาเลยว่า
“แล้วน้องจะเลือกอะไรล่ะคะ ระหว่างไปรักษาสิว กับลาออกไปเลย? เพราะนี่ก็เป็นปัญหาที่ทางพี่อยากให้น้องแก้”
เราเหมือนหมาจนตรอกเลยค่ะ และในเมื่อหลังชนฝา การสู้กับสิวจึงเกิดขึ้น !! (เครื่องสำอางของเราไม่แพงนะคะ ราคาตามความสามารถของมนุษย์เงินเดือนที่พอจะซื้อได้ค่ะ 555+)
ตัวช่วยแรกของเรา คือน้ำมะเขือเทศดอยคำ (รู้มาจากพันทิปนี่ล่ะค่ะ เอารูปจากเน็ตมานะคะ) รสชาติมันเจ็บปวดก็จริงนะ แต่พอแช่เย็นจัดๆ ก็โอเคเลยแหละ ดื่มวันละ 2 แก้ว เช้า-เย็นเลยค่ะ แรกๆ จะรู้สึกเรื่องระบบขับถ่ายว่าดีขึ้นนะคะ แล้วก็ไม่ค่อยจามเพราะภูมิแพ้ด้วย ไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ย
เราเปลี่ยนมาใช้ครีมกันแดดตัวนี้ (ไมนัส) เพื่อนกะเทยที่เคยเป็นสิวหนักๆ แนะนำมาค่ะ เนื้อครีมมันจะเบาๆ นิ่มๆ ก่อนหน้านั้นเราใช้ใช้นีเวีย มันจะค่อนข้างหนืดๆ หน้า เลยคิดว่าอาจจะอุดตันเพราะครีมกันแดดก็ได้มั้ง … เราทาบางๆ ทุกเช้า แล้วตามด้วยแป้งเด็กโคโดโมะ เลิกใช้แป้งตลับค่ะ
อันนี้ท่านแม่ซื้อมาให้จากร้านพวกผลิตภัณฑ์โอท็อปค่ะ วันไหนโดนแดดจัดๆ หรือรู้สึกว่าหน้ามันมากๆ ก็เอามาผสมน้ำแล้วพอกหน้าไว้ พอล้างออกแล้วก็รู้สึกดีนะคะ พวกรอยถลอกจากสิวแห้งขึ้น แต่เรื่องสิวอักเสบไม่ค่อยเห็นผลเท่าไหร่
มิ้นท์ มาส์ค ยอดฮิตของสาวพันทิป เราก็ใช้ค่ะ ซื้อจากเซเว่น ตัวนี้ก็ให้ความเย็นคล้ายๆ ดินสอพองข้างบน แต่ใช้สะดวกกว่า
จะมีแอบแสบผิวนิดหน่อยเวลาเป็นแผลสดจากสิวเพราะมันเย็นๆ เราพอกหน้าสัปดาห์ละ 2-3 ครั้งก่อนนอนค่ะ
วันไหนต้องแต่งหน้าเนี้ยบหน่อย เราใช้แป้งตัวนี้ของ red earth เพราะมันไม่ผสมรองพื้น ทำให้ผิวดูนวลๆ ขึ้นได้นิดนึงค่ะ
ที่สำคัญคือเรา “ซักฟองน้ำแต่งหน้า” บ่อยกว่าเดิมมากๆ ใช้สบู่เดทตอลฟอกแล้วตากแดดจัดๆ เลยค่ะ (แต่ก่อนไม่ค่อยซักเลย สองสามเดือนเลยค่ะกว่าจะได้ฤกษ์ซัก)
สุดท้ายคือตัวแต้มสิวแบบฉุกเฉินของเราค่ะ ยกให้เป็นนางเอกเลยอ่ะ ชื่อเจล Acnoc ยี่ห้อเหมือนจะยังไม่ค่อยดัง แต่แม่บ้านที่ออฟฟิศบอกว่ากลุ่มวัยรุ่น (ลูกครึ่ง) แถวบ้านป้าที่สุรินทร์เคยฝากป้าซื้อ 10 หลอด (รู้เลยว่าลูกครึ่งสัญชาติไหน อิอิ) พอแกกลับบ้านไปอีกทีนี่หน้าใสกันหมดแล้วทั้งหมู่บ้าน เราหูผึ่งเลยอ่ะ เชื่อคนง่าย 555+ เลยฝากป้าแกซื้อมา ใช้แล้วโอเคมากค่ะ สิวที่ปูดๆ ยุบเร็วขึ้น ส่วนที่เจาะหัวสิวออกได้ก็แห้งเร็วขึ้นค่ะ แต่ก่อนเราใช้ของหมอมวลชน แสบอย่างเดียวเลย แล้วก็ลอกๆ เลยไม่ใช้ต่อ ตอนนี้พวกรอยแดงๆ ดำๆ ก็ลดลง (เราว่าน่าจะมาจากทั้งมะเขือเทศ กันแดด และตัวนี้ช่วยๆ กันด้วยค่ะ)
นอกไปจากพวกตัวช่วย เราก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองหลายอย่าง (เท่าที่ทำได้นะคะ)
– ดื่มน้ำเยอะๆ เอาขวดน้ำวางไว้ใกล้มือที่สุดค่ะ น้ำเปล่าเท่านั้น
– ไม่แกะ ไม่เกา ไม่จับหน้า ห้ามใจตัวเองยากมากๆๆๆ แต่ก็ต้องทำ
– ซักหมอนและผ้าห่ม 2 อาทิตย์ครั้ง
– ที่เหลือทำอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ นอนดึก เครียด กินของทอด กินเนื้อสัตว์ ฯลฯ ยังต้องทำเหมือนเดิม ไม่งั้นไม่เป็นตัวของตัวเอง 555+
เราใช้เวลาปฏิวัติและปรับทัศคติตัวเองอยู่ประมาณ 3 เดือนกว่าๆ ค่ะ
และนี่คือหนังหน้าปัจจุบัน .. แถ่นแท้นนน
ร่องรอยประวัติศาตร์ความปรุมันคงจะยังไม่หายง่ายๆ นะคะ เพราะมันปรุมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว 555+ แต่สิวอักเสบแทบไม่มีเลยยยยย นี่คือหนังหน้าใหม่ของเราเลยอ่ะ! น้ำตาจะไหล ถ่ายรูปเอาหน้ารับแดดแบบไม่ใส่ฟิลเตอร์ได้แล้วค่ะ
เพื่อนๆ ที่ออฟฟิศทักว่าเราหน้าดีขึ้นมาก
… จนกระทั่ง
…..พี่เมเนเจอร์ ก็ทักว่า “จ.หน้าใสขึ้นนะ ไปทำอะไรมา”
เราบอกว่า “เพราะคำพูดของพี่เลยนะคะ ที่ทำให้ จ. หันมาดูแลตัวเอง
พี่ ฮ. : “พี่พูดอะไรเหรอ?”
เรา : “ที่พี่พูดกับพี่ ม. เรื่องสิวบนหน้าหนูไงคะ พี่ ม. เค้าเรียกหนูไปคุย”
พี่ ฮ. : “พี่ไม่เคยพูดนะ .. ม.เค้าจำผิดรึเปล่า?”
ผ่าง!!!!! 
สรุปว่าเราไม่รู้หรอกนะคะ ว่าใครพูดจริงหรือไม่จริงกันแน่ แต่ที่รู้คือพอเราหันมาดูแลตัวเอง เข้มงวดกับตัวเอง แล้วเลือกเครื่องสำอางที่เหมาะกับเรา เราก็ทำได้เหมือนกันนะ ทุกวันนี้พี่ ม. คนสวยก็ไม่ได้เรียกเราไปตำหนิติเตียนอะไรแล้วค่ะ เรากล้าถ่ายรูป selfie ตัวเองมากขึ้น แต่งหน้าไปงานแล้วไม่ต้องนั่งโปะรองพื้นเป็นชั่วโมง เราก็โอเคแล้ว
สุดท้ายอยากจะฝากถึงคนสวยๆ หรือคนหน้าใสทุกคนนะคะ “ขอร้องล่ะค่ะ อย่าเหยียดหยามคนเป็นสิวเลย” เราเป็นสิว ไม่ใช่เพราะเราอยากเป็น ไม่ใช่เพราะเราเป็นนางเอกแล้วอยากพิสูจน์รักแท้ เลยทำให้หน้าตัวเองขี้เหร่ เราไม่ได้อยากไม่สวยค่ะ เราอยากสวย แต่เรายังสวยแบบคุณไม่ได้ แค่นั้นเอง เราไม่ได้สกปรก เผลอๆ เราล้างหน้าสะอาดกว่าคุณอีก แต่บางทีเป็นกรรมพันธุ์ เป็นระบบร่างกายของเรา ซึ่งไม่เหมือนคุณ ถ้าหวังดีจริงๆ ให้กำลังใจเราเถอะค่ะ อย่ากดดันเรา อย่าพูดไม่ดีกับเราเลย… ขอร้องนะคะ พลีสสสสส
ลาด้วยรูปสุดท้ายคือหน้าเราปัจจุบันค่ะ (รูปมัวนิดนึง) ยังไงหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ไม่มากก็น้อยนะคะ สู้ๆ ค่ะ มนุษย์สิวทุกคน !!
ขอบคุณข้อมูลจาก คุณหมูบินเดียว เว็บไซต์http://pantip.com/topic/34776247
เรียบเรียงใหม่โดย Thaijobsgov
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ