เรื่องราวที่ถูกแชร์ในโลกออนไลน์ ของ พันเอกวีร์ โรจนวงศ์ หรือ เสธ.วีร์ ที่สร้างเพจชื่อว่า เสธ.วีร์ ชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ โดยเพจนี้สร้างขึ้นเพื่อรวบรวมข้อมูล แนวทางการรักษา การดูแลตัวเอง และเป็นแรงบันดาลใจให้ทุกคนที่เจ็บป่วยไม่ว่าด้วยโรคอะไรก็ตาม เพราะสิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิตเป็นเพียงเงื่อนไขไม่ใช่ข้อจำกัด
เสธ.วีร์ ป่วยเป็นโรคสูญเสียการทรงตัว อาการของโรคคือการเดินไม่ดี การเคลื่อนไหวลำบาก การยืนก็ต้องมีการจับ การกลืนจะยากเพราะว่าจะสำลักอยู่บ่อยๆ รวมถึงการพูดด้วย แต่เมื่อนั่งแล้วก็จะไม่มีปัญหาอะไร ซึ่งโรคดังกว่าเป็นโรคทางกรรมพันธุ์ โอกาสที่จะเกิดโรคนี้จะคิดเป็น 50% ทุกการเกิดจะส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น
พร้อมกับระบุว่า ผม พันเอก วีร์ โรจนวงศ์ เกิด 29 มีนาคม 2514 ชื่อเล่น กี้ เป็นคนกรุงเทพ เมื่อตอนเด็กๆชีวิตผมก็มีความสุข มีครอบครัวที่อบอุ่น เรียนจบจาก โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ม.6 รุ่นที่ 13 ปี 2531 และเป็นประธานนักเรียน เป็นนักเรียนเตรียมทหาร รุ่นที่ 29 และนักเรียนนายร้อย จ.ป.ร.รุ่นที่ 40 สำเร็จการศึกษาได้ยศ ร้อยตรีเลือกรับราชการ ปี2536 ในเหล่าทหารสื่อสาร การศึกษานอกกองทัพ ปริญญา มหาบัญทิต สารสนเทศ คอมพิวเตอร์ จาก มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ
การเดินทางไปต่างประเทศ เรียนหลักสูตรชั้นนายพัน สหรัฐอเมริกา (Officer Advance Course) Fort Gordon Atlanta Georgia USA 2538-2539 ระยะเวลา8 เดือน นายทหารรักษาสันติภาพ สหประชาชาติ ประเทศ ติมอร์ ตะวันออก UNMO 2547-2548 ระยะเวลา 6 เดือน เป็นล่าม อังกฤษ-ไทย ชุด ซ่อม อาวุธ ที่เมือง ชือเจียจวง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน 3 เดือน 2548-2549 แล้วกลับมาทำงานในเรื่องการส่งกำลังบำรุงสายสื่อสารเกือบสิบปี 2548-2558
ปัจจุบันรับราชการทหาร อยู่ในตำแหน่ง ประจำกรมการทหารสื่อสาร ช่วยราชการกองส่งกำลังบำรุง กรมการทหารสื่อสาร อัตรา พันเอก กองทัพบก ปัจจุบันผมอายุ 47 ปี ผมมีพี่ชาย1 คน รับราชการทหารเหมือนกัน อยู่ที่กองทัพไทย ผมรับราชการในเหล่าทหารสื่อสารและเจริญก้าวหน้ามาตามลำดับ
จนกระทั่งมีผู้คนทักว่าเดินเซๆ เป็นเพราะว่าประสบอุบัติเหตุหรือเปล่า? ผมก็ไปตรวจกับ นพ.รุ่งโรจน์ ทิพยศิริ ผลการวินิจฉัยเบื้องต้นคาดว่าผมเป็นโรค SCA3 และได้รับคำแนะนำให้เป็นคนไข้ของ พันโทแพทย์หญิง พาสิริ สิทธินามสุวรรณ แล้วทำการเจาะเลือดส่งตรวจที่ แลป ศิริราช ผลออกมาว่าผมเป็น โรคSCA3 (Spino Cellibera Ataxia Type 3)
เมื่อทราบว่าเป็นอะไรผมก็ได้กลับไปพบ นพ.รุ่งโรจน์ อีกครั้งพร้อมผลแลป หมอบอกว่าโรคคุณนี่เป็นแล้วจะไม่หายนะ มีแต่ทรงกับทรุด หากดูแลตัวเองดีก็จะทรงๆ แต่ถ้าไม่ดูแลตัวเองเลยก็จะทรุด
ผมเป็นโรคสูญเสียการทรงตัว อาการของโรคคือการเดินไม่ดี การเคลื่อนไหวลำบาก การยืนก็ต้องมีการจับ การกลืนจะยากเพราะว่าจะสำลักอยู่บ่อยๆ รวมถึงการพูดด้วย แต่เมื่อนั่งแล้วก็จะไม่มีปัญหาอะไร
โรคนี้เป็นโรคทางกรรมพันธุ์ โอกาสที่จะเกิดโรคนี้จะคิดเป็น 50% ทุกการเกิดจะส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น จากรุ่นปู่มีพี่น้อง 6 คน เป็นโรค 3 คน สู่รุ่นพ่อมี 4 คน พี่น้องเป็นโรคนี้ 2 คน และ สู่รุ่นผมมี 2 คน ผมเป็นโรคนี้แต่พี่ชายของผมไม่เป็น คุณปู่เป็น โรคนี้ตอนอายุ 65 ปี คุณพ่อเป็นโรคนี้ อายุ 60 ปี ส่วนผมมีอาการตอนอายุ 42 ปี
ตอนนี้ผมก็มีความยากลำบากในการเคลื่อนที่ โดยคิดเสมอว่า ผมเลือกที่จะอยู่อย่างมีความสุขแม้ว่ามันจะไม่สบาย การเลือก ทำให้ผมเลือกที่จะเป็นโรคที่ไม่สะดวกสบาย ได้อย่างมีความสุขได้ครับ
ขอบคุณเรื่องราวจาก : เสธ. วีร์ ชีวิตที่ไม่ยอมแพ้
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ