สกู๊ปโดย : เส้นทางเศรษฐีออนไลน์
เมื่อประเทศไทยก้าวเข้าสู่ “สังคมสูงวัย” แบบเต็มตัว เรื่องราวของ “คนทำงาน” ที่มีอายุมากกว่า 60 ปี จึงอาจเพิ่มจำนวนมากขึ้นในทุกกลุ่ม อย่างเรื่องราวของ คุณยายอารมณ์ บุญชัย ที่ปัจจุบันอายุ 81 ปีแล้ว แต่ยังมีเรี่ยวแรง “เป็นหลัก” ในการดูแลกิจการบังกะโลของตัวเองและน้องสาวนับสิบหลัง ที่ตั้งอยู่บนเกาะเต่า อำเภอเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
โดยคุณยายอารมณ์ รับผิดชอบงานหลักๆ ไว้เกือบคนเดียว นับตั้งแต่ รับลูกค้า ซึ่งกว่าร้อยละเก้าสิบเป็นคนหนุ่มสาวต่างชาติ งานบัญชี งานด้านบำรุงรักษาสถานที่ ฯลฯ ส่วนงานด้านการทำความสะอาดภายในบังกะโลนั้น คุณยาย มีลูกจ้างมาช่วย 2 คน
คุณยายอารมณ์ ให้สัมภาษณ์เพจ The Islands’ Guardian-สำนักข่าวชาวเกาะ ไว้น่าสนใจว่า พื้นเพดั้งเดิมเป็นคนเกาะสมุย สมัยก่อนที่บ้านฐานะยากจน คุณพ่อ-คุณแม่ของคุณยาย เลยต้องออกทะเลตระเวนหาที่ทำกิน กระทั่งมาหักร้างถางพงที่ดินบนเกาะเต่า ก่อนปลูกมะพร้าวขายมีพ่อค้ามารับซื้อ จนในราวปี พ.ศ. 2532 หลังเหตุการณ์ “พายุเกย์” ซัดถล่ม สวนมะพร้าวกว่าหนึ่งร้อยไร่ที่ปลูกไว้เสียหายเป็นจำนวนมาก ครอบครัวเลยตัดสินใจ ตัดต้นทิ้งแล้วนำไม้มะพร้าวมาทำเป็นบังกะโลให้ฝรั่งเช่า
“บังกะโล 3 หลังแรก ลงทุนไปหลังละพันกว่าบาท ให้ฝรั่งเช่าคืนละ 40 บาท อันที่จริงพี่สาวทำบังกะโลอยู่ก่อนแล้ว ชื่อว่า “โอ-ชัย” พอฝรั่งล้นก็ส่งมาให้บังกะโลของยาย ทุกวันนี้ฝรั่งเขาก็เรียกติดปากตามๆ กันว่า “มาม่า โอชัย” เลยเอาตามนั้น ตอนนี้มีบังกะโลอยู่ในความดูแล 20 หลัง แบ่งเป็นของตัวเอง 10 หลัง ของน้องสาวอีก 10 หลัง รูปทรงหน้าตาบังกะโลก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ไม่ได้ใช้ไม้มะพร้าวเหมือนแต่ก่อน เป็นไม้บ้าง ปูนบ้าง” คุณยาย ย้อนอดีต
เมื่อถามถึงภารกิจของผู้หญิงวัยแปดสิบกว่า ในการดูแลธุรกิจบังกะโล 20 หลัง คุณยายอารมณ์ บอก ทำเองทุกอย่าง ไม่ว่า ทำบัญชี ซ่อมบำรุง รับลูกค้า ฯลฯ ทุกวันนี้มีลูกน้อง 2 คน มาช่วยงานทำความสะอาด แต่งานจิปาถะอื่นๆ ทำเองหมด จะไปจ้างคนก็ยาก ตัดปัญหาด้วยการทำเองเลยดีกว่า
“รับแขกฝรั่ง ยายทำได้ แต่นอกนั้น พูดไม่ได้ เพราะรู้เรื่องแค่บางคำ ตอนแรกๆ เวลามีฝรั่งมาขอเช่า ใช้วิธียกมือบอกราคาสี่นิ้ว-ห้านิ้วก็ว่าไป ถ้ามีต่อราคาก็โบกมือไล่ บอก โก โก” คุณยายอารมณ์ เล่าอารมณ์ดี
ขอให้เล่าถึงประสบการณ์ในการทำบังกะโล คุณยายอารมณ์ นึกครู่หนึ่ง ก่อนบอก ไม่ค่อยเจออะไรมาก เพราะถ้าแขกไม่พอใจก็ให้ไปอยู่ที่อื่น ไม่ต้องพูดอะไรมากแค่นี้รู้เรื่อง ไม่ง้อ ไม่เรียก ไม่พอใจไปนอนที่อื่น พอใจก็มาพัก
“บอกตรงๆ ชอบรับแขกฝรั่งมากกว่าคนไทย ฝรั่งเขาอยู่กันเงียบๆ คนไทยไม่ใช่อย่างนั้น ยิ่งมากันเป็นกลุ่มจะไม่รับเลย หนวกหู แล้วส่วนใหญ่คนไทยเขาจะจองที่พักมาทางเน็ต บังกะโลของยายไม่ได้ขายทางเน็ตอยู่แล้ว” คุณยาย เล่ายิ้มๆ
นึกสงสัย ที่เคยทำมางานไหนยากสุด คุณยายอารมณ์ บอก
“งานไม่มีอะไรยาก ทำได้ทั้งนั้น กับฝรั่งคุยแค่ราคาห้อง มากกว่านั้นคุยไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ต้องไปคุย”
ถามถึงเทคนิคการทำงาน คุณยายอารมณ์ เผยว่า ไม่มีเทคนิคอะไร เหนื่อยก็พัก มีเวลาก็หาอะไรทำ พอถามไถ่ถึงตารางชีวิตแต่ละวัน คุณยายท่านเดิม บอก ตื่นนอนตีห้าบ้าง หกโมงบ้าง จากนั้นเดินออกกำลังที่ชายหาดเที่ยวสองเที่ยว ก่อนเข้าออฟฟิศ ไปเปิดปิดไฟ ก็มาทำกับข้าวกินเอง แล้วค่อยไปให้ข้าวไก่ ข้าวแมว
นึกสงสัยจะเกษียณตัวเองเมื่อไหร่ คุณยายอารมณ์ บอก ยังทำได้ก็ทำไป เพราะถ้าอยู่เฉยๆ นานๆ จะเจ็บ ร่างกายไม่แข็งแรง หากไม่ได้ออกกำลังกาย
“ทุกวันนี้ทำไป พอได้ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าลูกน้อง ไม่ได้เอาร่ำเอารวย เพราะตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้อยู่แล้ว” คุณยายอารมณ์ บอกอย่างนั้น
ขอบคุณภาพประกอบ Facebook/Ferry Weerayut
- ไม่สามารถใส่ชื่อเว็บไซต์ใด ๆ ก็ตาม ลงในช่องแสดงความคิดเห็น
- ระบบสามารถรับข้อความ ได้สูงสุดเพียง 2,000 ตัวอักษร ต่อหนึ่งครั้ง
- ผู้ดูแลเว็บไซต์ จะลบข้อความที่ไม่เหมาะสม และข้อความโฆษณาสินค้า หรือบริการ